De hond van Odysseus
We zijn sinds gisteren weer thuis. Ik sta in de keuken asperges te schillen. In de tuin staat onze meer dan 80-jaar oude goudenregen volop in bloei. Het was een vooruitzicht waar ik me meer dan anders op verheugde, omdat het zou betekenen dat we het er levend van af hadden gebracht.
Zowel ‘het witte goud’ als de goudenregen zijn vaak op hun mooist rond A.’s verjaardag, die we komende zaterdag gaan vieren. We hebben alvast wat ingrediënten meegenomen uit Sri Lanka. Ik ga me wagen aan een rijst en curry, om de herinnering aan onze reis nog iets langer vast te houden én als begin van een charmeoffensief om onze vrienden ertoe te verleiden die kant op te gaan. Daar is deze blog ook voor bedoeld.
We zijn met de schrik vrijgekomen. Dat is ongeveer de conclusie van dit verhaal. We hebben bange momenten doorstaan, maar zolang je nog ‘voor de mensen daar is het veel erger’ kunt zeggen, is er niet zo vreselijk veel aan de hand.
Op de dag dat we thuiskwamen ontvingen we een bericht van het online ticketbureau. Tegen alle verwachtingen in krijgen we binnen enkele weken volledige restitutie voor onze oorspronkelijke vliegtickets met het inmiddels failliete Jet Airways. Zelfs op dat punt komen we met de schrik vrij. Met terugwerkende kracht wordt het bijna een normale vakantie.
Terwijl ik een volgende asperge pak, hoor ik een krakend geluid. Uit mijn ooghoek zie ik een groot geel vlak in beweging komen. Het is onze goudenregen, die langzaam, tergend langzaam ter aarde stort, bloesem, takken, hoofdstam en al.
Even later staan we buiten met een aantal buren rond de gevallen reus. Godzijdank is er niemand gewond geraakt.
De volgende dag komt een hoveniersbedrijf de boom verzagen en afvoeren. De zeven forse takken die vol hingen met bloemen waren nog springlevend. Het chocoladebruine kernhout is keihard en door zijn fijne structuur zeer geliefd bij houtbewerkers. In vroegere tijden werden er muziekinstrumenten van gemaakt.
Een van de hoveniersjongens is houtdraaier in zijn vrije tijd en vraagt of hij een paar stukken mee mag nemen. De rest leggen we in de tuin om verder te laten drogen, in de hoop dat iemand anders er op een dag iets moois van kan maken.
Het probleem zat in de hoofdstam, die zo dik was dat je er met je armen niet meer omheen kon reiken. Door een agressieve zwam was hij van binnen zo vermolmd dat hij het gewicht van zijn eigen bloei niet meer kon dragen.
Toch is het merkwaardig dat de boom uitgerekend nu is omgevallen. Het is bijna alsof hij gewacht heeft op onze terugkeer uit Sri Lanka, zoals Argos, de trouwe hond van Odysseus, die nog heel even kwispelde toen zijn meester na jarenlange omzwervingen eindelijk thuiskwam, en toen voorgoed zijn ogen sloot.
(einde)
Philibert Schogt 
Dank je wel! Wat een bijzondere reis . Ik heb genoten van je mooie schrijven en je precieze opmerkingsgave die ook met humor in dit verslag wordt verwoord. Ga het missen!
LikeGeliked door 1 persoon
Veel dank voor deze 15 hoofdstukken, mijn complimenten ! Ook voor de fotoos en ´for real´ de Koha´s Cuckoo Song. Nooit gedacht dat het zo zou eindigen, die gouden regen . . .
LikeGeliked door 1 persoon
dank voor de prachtige beschrijving van jullie belevenissen in Sri Lanka. Deze te mooie afsluiting is bijna te romantisch, die boom heeft echt wel zijn eigen moment gekozen om om te vallen!! Maar, de gedachte dat ie op jullie geacht heeft is te mooi om niet te geloven!
LikeGeliked door 1 persoon