(de Arbeiderspers, 2002)
Joop Daalder, een 62-jarige Nederlandse immigrant, is al jaren een gevierd chocolatier in Toronto. Dan wordt er een delicatessensupermarkt bij hem in de straat geopend waar drie jonge trendy chocolatiers de klanten van hem afsnoepen. De genadeklap valt wanneer de supermarkt zijn parkeerterrein wil uitbreiden waardoor Daalder’s Chocolates moet worden gesloopt. Verbitterd vecht Daalder tegen de ondergang van zijn levenswerk.
‘(Schogt) maakt de lezer lekker, maar niet door zijn tekst van krullen en tierelantijnen te voorzien. Op die manier versierde bonbons kunnen wat Daalder betreft niet door de beugel. Eenvoud qua vorm, evenwicht wat betreft smaken – dat is het credo van de chocolatier, en kennelijk ook dat van de schrijver.’
– Algemeen Dagblad
‘In de schildering van zijn karakters is Schogt wel wat verwant aan de Amerikaanse grootmeester John Updike. Zonder veel nadruk belichamen zijn personages grotere conflicten. Zo proef je in Daalders levensloop ook de uitwerking van het conflict tussen de Europese en de Amerikaanse cultuur, tussen geduldig vakmanschap en snel opportunisme.’
– Trouw
‘Als lezer krijg je zin om naar de dichtstbijzijnde pralinenwinkel te rennen en een paar van die kleinoden in te slaan.’
– De Morgen
Philibert Schogt 