(de Arbeiderspers, 2005)
De druiven zijn zuur voor Vera Samson. Jarenlang heeft zij haar vriend Luuk zowel emotioneel als financieel gesteund in zijn ambitie een boek te schrijven over de controversiële filosoof François Malmédy. Net op het moment dat een uitgever interesse toont, gaat Luuk er met een andere vrouw vandoor. Dan verschijnt zijn boek De pijngrens. Vera komt er tot haar schrik achter dat ze niet alleen met naam en toenaam in het boek wordt genoemd, maar dat ze met behulp van allerlei pijnlijke details uit de privé-sfeer wordt neergezet als ‘sirene van de middelmaat’.Vera’s ouders vinden dat het boek uit de handel moet worden genomen. Haar vriendin Angela wil een publicitair tegenoffensief beginnen. Vera is bang dat deze maatregelen averechts zullen werken. Maar hoe meer pijnlijke details uit het boek haar ter ore komen, hoe verder haar zelfvertrouwen afbrokkelt. Ze zal een manier moeten vinden om zich tegen deze aanslag op haar persoonlijkheid te wapenen.
‘Satire met diepzinnige inhoud.’
– Elsevier
‘De vrouw van de filosoof is een maatschappelijke satire over een doodgewone vrouw die lijdt onder een behoefte die ons wordt aangepraat door de boekjes: een origineel, ja uniek mens zijn.’
– De Standaard
‘Wat begint als een chicklit-achtig boekje wordt, naarmate de roman vordert, toch een serieuzer verhaal, waarin een moderne menselijke trek wordt uitvergroot: jezelf profileren als held, desnoods ten koste van anderen.’
– Het Parool
Philibert Schogt 