Het werd Sri Lanka (deel 1)

Wat eraan vooraf ging

Mijn geliefde A. en ik hebben een luxeprobleem. Onze vakantiewensen lopen sterk uiteen. Van mij hoeven verre, exotische bestemmingen niet meer zo. Het zal aan mijn leeftijd liggen, maar ik zie er steeds meer tegenop om in een volgepropte bus urenlang over hobbelige wegen te schokken en te schudden. En ik heb me altijd al ongemakkelijk gevoeld in landen die zo arm zijn dat ik opeens een rijke stinkerd ben. Geef mij maar een rustig zomerhuisje in Frankrijk of Italië, of anders een Bed & Breakfast in Wales.

A., die overigens even oud is als ik, denkt er heel anders over. Nog altijd wil ze naar de verste uithoeken van de wereld afreizen om daar zo veel mogelijk nieuwe indrukken op te doen. Voor de lieve vrede wisselen we onze vakantiebestemmingen daarom af. Omdat we de vorige keer lekker dichtbij huis waren gebleven, was het nu weer de beurt aan iets vers.

Maar bij alles wat A. voorstelde, sputterde ik tegen. Het ene land was berucht om zijn opdringerige straatverkopers, het volgende om zijn criminele bendes. Moest het per se zo ruig? Toen ze met Tanzania kwam aanzetten, schudde ik voor de zoveelste keer mijn hoofd. Daar had je die Al Shabaab terroristen, die hotels opbliezen en strandtenten overvielen om alle aanwezige badgasten neer te maaien.

Ik wist hoe vervelend ik deed. Om mijn goede wil te tonen maar tegelijkertijd onze koers naar rustiger vaarwater te verleggen, kwam ik met een tegenvoorstel. Waarom gingen we niet naar Sri Lanka, een tropisch eiland met weelderige natuur, een rijke historie en een verrukkelijke keuken?

Het was maar anderhalf keer zo groot als Nederland, zodat we niet al te lang in bussen of treinen hoefden te zitten en in de vier weken die we hadden een aardig deel van het land konden bestrijken. Sinds de beëindiging van de burgeroorlog tussen de Singalese meerderheid en de Tamil minderheid, nu alweer zo’n tien jaar geleden, heerste er vrede en ging het economisch steeds beter met het land. Bijkomend voordeel was dat de mensen er Engels spraken.

A. ging meteen akkoord en binnen enkele dagen hadden we onze tickets geboekt. Met gepaste trots vertelden we onze familie en vrienden waar we heengingen. We vonden onze keuze behoorlijk origineel. Wat we toen nog niet wisten, was dat Sri Lanka door de reisgidsenserie The Lonely Planet was uitgeroepen tot dé vakantiebestemming van 2019. Dat zul je altijd zien.

‘Naar Sri Lanka?’ vroeg mijn 91-jarige moeder bezorgd.

‘Het is daar heel veilig, hoor,’ zei ik. ‘En we zullen geen gekke dingen doen.’

(ga door naar deel 2: ironie en bijgeloof)